#1.Άκου Χλωμοπρόσωπε.

#1.Άκου Χλωμοπρόσωπε.

55, μόλις, σελίδες απίστευτου φιλοσοφικού όγκου. Ένα συλλογικό κείμενο των Ινδιάνων της Αμερικής, που μεταφέρει την σοφία χιλιάδων ετών…από την αρχή του κόσμου.  Απέριττος, μεστός, σχεδόν πρωτόγονος λόγος που ξεσκίζει κάθε εξωραϊσμό του «δυτικού τρόπου ζωής» και ξεγυμνώνει πανεύκολα την φανφάρα που διακατέχει τον δυτικό τρόπο σκέψης ως ένα παράλογο σύμπλεγμα ανόητων κανόνων, που στο πέρασμα των χρόνων εξυπηρετεί πάντοτε τον ίδιο παρανοϊκό σκοπό: Την περαιτέρω διάσπαση της ολότητας του ανθρώπου και του Κόσμου σε όφελος κανενός και εις βάρος όλων.

# Ο βάτραχος δεν καταπίνει και εξαντλεί όλο το νερό της λίμνης μέσα στην οποία ζει.#

Το κείμενο αυτό αποτελεί ουσιαστικά μία μαρτυρία. Είναι ένα μήνυμα(μια έκκληση),μια προσταγή (μια συμβουλή) ,κυρίως όμως, μια  ανέλπιστη βοήθεια για την σωστή ανάγνωση και του μικρόκοσμου μας μέσα από μια ολική θεώρηση του κόσμου, που γνωρίσαμε και κινούμαστε, από ανθρώπους που συνειδητά επιλέγουν εδώ και χιλιάδες χρόνια να ζουν και να δημιουργούν ελεύθερα και σε πλήρη αρμονία με οτιδήποτε αποτελεί τον Κόσμο…

Χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία- μιας και η μοναδικότητα και η διαχρονικότητά του ξεπερνάει οτιδήποτε έχει ή θα ειπωθεί- διαβάστηκε το 1977 σε μια διάσκεψη του ΟΗΕ.

Αποτελεί ένα υπόδειγμα ανάλυσης της, σχετικά, πρόσφατης  μάχης ανάμεσα στον φυσικό τρόπο επιβίωσης, εξέλιξης, δημιουργίας και τον αντιδραστικό τρόπο «δυτικού τύπου»: Τον υπερφίαλο ατομικισμό και την αυτοκαταστροφική μανία που χαρακτηρίζει κάθε μας κίνηση στις σύγχρονες μορφές οργάνωσης μας είτε αυτές λέγονται έθνη, κράτη, κοινωνίες, εργασιακοί χώροι ή οικογένειες.

# Μόνον αφού κοπεί και το τελευταίο δέντρο,

Μόνον αφού πιαστεί και το τελευταίο ψάρι,
Μόνον αφού δηλητηριαστεί και το τελευταίο ποτάμι,

Μόνον τότε θα συνειδητοποιήσετε ότι το χρήμα δεν μπορεί να φαγωθεί… #

«Η πνευματική συνείδηση είναι η ανώτερη μορφή πολιτικής συνείδησης. Η πνευματική συνείδηση είναι αυτή που μας υπαγορεύει πως οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με όσα είναι απαραίτητα για τη ζωή και πως η ευημερία μας εξαρτάται από την ευημερία της Φυσικής Ζωής. Όλες οι ζωντανές υπάρξεις είναι πνευματικά όντα και τα πνεύματα μπορούν να εκφραστούν με μορφή ενέργειας που μετατρέπεται σε ύλη. Όλα τα πράγματα του κόσμου έχουν οντότητα πραγματική, υλική.»

Η διάρρηξη της σχέσης της ανθρώπινης ζωής με όλες τις υπόλοιπες μορφές ζωής ήταν η απαρχή μιας παρακμής που εξελίσσεται διαρκώς σε μία κλιμακούμενη καταστροφή για όλες τις μορφές ζωής του Κόσμου. Η διάρρηξη αυτή ξεκίνησε με τις πρώτες δυτικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Υποταγή και λεηλασία του Φυσικού Κόσμου. Από τον πρώιμο σταυλισμό …στον καπιταλισμό.

# Δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.#

Ιεραρχία ως μοτίβο οργάνωσης. Εσωτερική ιεραρχία. Κάθετη ιεραρχία. Υπό οποιαδήποτε μορφή ιεραρχίας –πατριαρχία,φεουδαρχία,μοναρχία, ολιγαρχία, δικτατορία, δημοκρατία…- αναπτύχθηκε το απόλυτο εργαλείο διασποράς αυτής της καταστροφής που ονομάζεται «δυτικός πολιτισμός».

Πάντοτε ιμπεριαλιστικός και ηγεμονικός, χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί κάθε τρόπο διείσδυσης σε διαφορετικές κοινωνίες και αλλότρια…εδάφη. Από την απλή εξαπάτηση και τις θρησκείες έως την εκπαίδευση, τις πολυεθνικές εταιρείες ή την ξεκάθαρη επιβολή ισχύος. Τον πόλεμο.

#Ήρθανε. Αυτοί είχαν τη Βίβλο κι εμείς τη γη. Μας είπαν: "Κλείστε τα μάτια και προσευχηθείτε". Μόλις ανοίξαμε τα μάτια, αυτοί είχανε τη γη κι εμείς τη Βίβλο.#

Οι «χω-ντε-νο-σο-νυ» έχουν γνωρίσει όλους αυτούς τους πιθανούς τρόπους εισβολής. Περιγράφουν την επιδρομή που υφίστανται εδώ κι αιώνες, υπενθυμίζοντας μας «πως η εκδίωξη των αυτόχθονων λαών από την γη τους αποτελεί το πιο αιματηρό και βίαιο κεφάλαιο της ανθρώπινης ιστορίας.»

Μιλούν για την ατέρμονη προσπάθεια εποικισμού της γης τους από εκατομμύρια ακτήμονες, απεσταλμένους των δυτικών κέντρων εξουσίας, και τους αποκαλούν…απελπισμένους. Όχι λαθραίους. Παρά τις φρικαλεότητες στις οποίες τους υπέβαλαν, αναγνωρίζουν τον εξαναγκασμό που τους ώθησε στα εδάφη τους (την δίψα του καταπιεσμένου να ενσωματωθεί στο δυτικό πρότυπο «εργαζόμενου-καταναλωτή», την πλήρη υποταγή στο δόγμα του δυνάστη έως τον αγώνα για επιβίωση), επιδεικνύοντας τεράστια συναίσθηση για την δυστυχία τους και παράλληλη διάθεση για βοήθεια. Δεν τους χαρακτηρίζουν εγκληματίες. Με πλήρη διαύγεια στρέφουν την οργή τους σε αυτούς που πραγματικά πρέπει.

Μας εξηγούν πώς η αντίσταση τους για την προάσπιση της ζωής τους «βαφτίστηκε από τους δυτικούς αδυναμία και ανικανότητα προσαρμογής στον πολιτισμό και πως αυτή η ανικανότητα προσαρμογής έγινε η βάση του φαινομένου που είναι γνωστό σήμερα σε εμάς ως …ρατσισμός.»

Όμως, στην πραγματικότητα «οι δυτικοί λαοί είναι αυτοί που συντρίβονται κάτω από το βάρος αιώνων ρατσισμού, σεξισμού και άγνοιας που τους έκαναν να μην συνειδητοποιούν την πραγματική φύση της ζωής τους. Και αναγνωρίζοντας πως είναι μέσα στην λογική του καταπιεσμένου να μιμείται τον καταπιεστή του και να επιδιώκει ανάλογες αντιδράσεις ώστε να ελαφρύνει τις συνθήκες καταπίεσης του,» προσπαθούν και οι ίδιοι να αντισταθούν σε αυτού του είδους την αντίδραση.

# Δεν μπορείς να ξυπνήσεις κάποιον που προσποιείται ότι κοιμάται.#

Εκεί που τσακίζεται η λογική μας και τελικά ναυαγεί η ύπαρξη μας, αυτοί απλά περνούν τον σκόπελο, αιώνες τώρα, και συνεχίζουν να υπάρχουν. Αποστρέφονται την ενσωμάτωση. Αντιστέκονται στην θυματοποίηση με την έννοια της παραίτησης. Αναγνωρίζουν τον κίνδυνο της αυτό-λύπησης που οδηγεί γοργά και με μαθηματική ακρίβεια σε μια διαστρεβλωμένη ανάγνωση της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα την υποταγή και την συμμόρφωση. Επιλέγουν να μην μοιάσουν στο τέρας.

Αναγνωρίζοντας ως «βασική οικονομική μονάδα την οικογένεια, δεν γνωρίζουμε την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας. Η ιδιοκτησία είναι μια ιδέα που αποκλείει για ορισμένα άτομα την πρόσβαση στη γη ή άλλα μέσα αναγκαία για την επιβίωση. Αυτή η ιδέα θα δημιουργούσε την δουλεία. Το να δεχτεί κανείς αυτή την ιδέα, θα ήταν σαν να δεχόταν και ηγέτες η εξουσία των οποίων θα ευνοούσε τον αποκλεισμό ατόμων από την πρόσβαση στην ιδιοκτησία.»

Τόσο απλά. Καθόλου ιδιοκτησία, καμία εξουσία.

Το κείμενο παρόλο που αποτελεί γροθιά στο στομάχι για κάθε δυτικό πολίτη, δεν είναι καταγγελτικό. Απουσία δυσθυμίας, είναι δια-ποτισμένο από πνεύμα συμφιλίωσης, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Ελευθερία για όλους και πώς μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί αυτή.

Παράλληλα, όμως, είναι κι ένας «συνειδησιακός καθρέφτης», για κάθε σύγχρονο άνθρωπο, σμιλευμένος από μια αρχέγονη, ειλικρινή κι ελευθεριακή σκέψη. Κι αυτό είναι που συγκλονίζει τον αναγνώστη. Ο κρυστάλλινος –χωρίς την παραμικρή παραμόρφωση- αντικατοπτρισμός του: πνευματική γύμνια, ηθική καταβαράθρωση, αξιακή ανυπαρξία. Ένα ανθρωπόμορφο τσουβάλι σφιχταγκαλιασμένο με αλυσίδες που εκπέμπει μόνο δυσωδία.

Ένας νεκρός άνθρωπος.

#Μέσα μας γίνεται μια μάχη μεταξύ δύο λύκων.

Ο ένας είναι ο κακός. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η απληστία, η δυσαρέσκεια, το ψέμα, η ηττοπάθεια και ο εγωισμός.

Ο άλλος είναι ο καλός. Είναι η χαρά, η γαλήνη, η ελπίδα, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια και η αλήθεια.

Ο λύκος που θα κερδίσει είναι εκείνος που ταΐζουμε.#

* Οι υπογραμμισμένες φράσεις είναι ινδιάνικες παροιμίες.
**Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος.